Karczma Łuczników

Erewis

<Karczmarka położyła sie obok Vincera i po cichu powiedziała>
-Zrozumiałam wtedy jak bardzo cię kocham... Nie chcę, żebyś odchodził nigdy. Zostań tu, ze mną... <Erewis wtuliła się do mężczyzny i powoli przysypiała>

Cis

|Vincere wyszeptał jeszcze:
-Zostanę tu. Z tobą.
|I zasnęli oboje wtuleni w siebie.|

Buggluk

Trzeźwy już od jakiegoś czasu krasnolud widział wszystko. Wszedł na górę, gdzie Erewis męczyła się z elfem, pogrzebał chwilę w torebce i zostawił na stole antidotum.
- Błogosławione przez Ismantara. Działa na wszystko. - powiedział, po czym zszedł na dół.

Feodaron

Feodaron nie mógł znieść siedzenia w pokoju. Przykrył płaszczem trupa, zabrał mu sztylet i poszedł na dół. Zobaczył płacząca piękna elfkę:
-Nie smuć się pani, największe zagrożenie minęło-szepnął jej do ucha i pocałował jej rękę.-Wrócę niebawem. Gdzie jest reszta tych zbójów??-spytał ludzi, a po otrzymaniu odpowiedzi wybiegł na dwór. Znalazł wóz z trupami i przeszukał zwłoki. Zabrał sztylety, złoto i wszelkiego rodzaju biżuterie. Wrócił do karczmy.
-Gdzie jest Vincere?

Cis

|Vincere obudził się z potwornym bólem głowy i nadal nie umiał ustać. Przypomniał sobie, że gdy wchodzili do pokoju, zaraz za nimi wszedł krasnolud i postawił na stole małą buteleczkę, mówiąc, że to antidotum. Krasnoludy nie kłamią w tak błahych sprawach, więc ufnie wypił całą zawartość.
Od razu poczuł się lepiej, jednak jeszcze nie odzyskał nawet połowy normalnej sprawności. Wyszedł z pokoju zostawiając śpiącą mocnym snem karczmarkę. Poszedł na dół i podszedł do elfki za ladą.|
-Poproszę wodę. Duży kufel.
|Wziąwszy kufel od płomiennowłosej kobiety wypił całą jego zawartość i usłyszał wołanie przyjaciela:
-Gdzie jest Vincere?
-Tu jestem. |Odrzekł.|

Feodaron

-No wreszcie. Mamy problem. Musimy porozmawiać. Powiedz mi, co się stało? niezbyt dobrze wyglądasz.

Cis

-Ktoś najwyraźniej do mnie strzelił. Nic nie pamiętam... Straciłem władzę nas własnym ciałem. Wszystko słyszałem i czułem, ale nie mogłem się poruszyć. Gdy się obudziłem, Erewis pomogła mi wejść na piętro. W pokoju od razu opadłem na łoże i chwilę po tym zasnąłem. Teraz wypiłem odtrutkę krasnoluda i czuję się już lepiej, ale przez kilka dni chyba nie ruszę się z karczmy... Ale dość o mnie. Mów, bracie, co cię trapi? Porozmawiajmy w mojej kwaterze.

Feodaron

-Widzisz, ten człowiek którego pojmaliśmy, to był mój dawny przyjaciel. Nie wiem czy chcesz słuchać całej opowieści. No wiec przed naszą rozmową dolałem mu do wody kilka kropel fleveniru, doskonale, rozwiązuje on język. Dowiedziałem się mnóstwa rzeczy. Deceprim, bo tak się nazywał, był głównym oficerem nieprzyjaciela, mordercą wielu ważnych osobistości. Niestety, nie zauważyłem tego, że flevenir przestaje działać, a Deceprim nauczył się paru magicznych sztuczek od pana mroku. Uwolnił sie, próbował mnie ogłuszyć i uciec. Gdy był przy drzwiach karczmy rzuciłem w niego sztyletem i zraniłem go w udo. Dałem mu broń i wyzwałem na pojedynek. Żałuj, ze tego nie widziałeś. Nie wiedziałem że z ranna nogą można tak walczyć. W każdym razie dokończyliśmy nasz spór sprzed laty. Zabiłem go. Jego ciało leży w moim pokoju. To potężny cios dla wroga. Ale nie jesteśmy bezpieczni. Miasto jest otoczone. Obaj jesteśmy ranni, ty jeszcze tą trucizną jesteś osłabiony. Nie poradzimy sobie łatwo. Wokół miasta jest 5 posterunków bandytów i patrole szarych kapturów. Pokaz tą strzałkę, którą zostałeś ranny.

Asmena

Cis

-Proszę. Oto ona. |Powiedział wręczając półelfowi czarną strzałkę.|
-Trzeba im przeszkodzić. Nie mogą wezwać BURAKO. Musimy na nich uderzyć... Uderzyć w samo serce.

Jesiony

Najemnik widząć jak karczmarka płacze podszedł do niej i usiadł obok
-Czemu płaczesz Pani?

Feodaron

-Chwała niech będzie krasnoludowi!!!! Jeszcze 15 minut i byłbyś trupem.Szkoda, że nie dał ci czegoś na przywrócenie sprawności.
Nie możemy teraz wyruszyć .Bez łuku nigdzie się nie ruszę... Poza tym musimy powrócić do zdrowia. I potrzebny ci będzie koń. Ja muszę coś zjeść i przespać się. Jutro idę do miasta. Potrzebuję kowala, mam pewien pomysł-powiedział i zszedł na dół. Zastał tam piękna Asmene.
-Jestem wykończony. Proszę, daj mi piwa i coś do jedzenia- rzekł błagalnie do elfki.-Ufff, przynajmniej zakończyłem z honorem stare porachunki...

Asmena

Już nie płaczę...
<Elfka jeszcze raz otarła mokre policzki od łez. Rzuciła ukradkowe spojrzenie półelfowi; widziała, jaki był wyczerpany. Szybko nalała piwa, postawiła przed nim kufel i poszła na zaplecze. Po chwili wróciła z kilkoma kromkami chleba i wielkim kawałkiem szynki.>
Posil się.
<Znów spojrzała na niego.>
Cóż to za porachunki?
<Oblała się rumieńcem.>
Jeśli można wiedzieć, oczywiście...

Feodaron

-Ehhhhh, to długa i smutna historia. 21 lat temu mieszkałem w ludzkim miasteczku Menten. Poznałem tam tego właśnie Deceprima. Zaprzyjaźniliśmy os razu. Jednak nic nie może trwać wiecznie. W tym miasteczku, była pewna kobieta, Velina. Obydwoje zakochaliśmy się w niej bez pamięci. Obydwoje z wzajemnością. Jednak ona wybrała mnie. Kierowany zawiścią zabij Velinę. Chciał zabić także mnie. Wynajął kilku najemników i razem z nimi mnie zaatakował. Byłem z innymi przyjaciółmi i to mnie uratowało. 3 moich towarzyszy zginęło. Pokonaliśmy wszystkich napastników, ale Deceprima nie było wśród zabitych. Uciekł. Od tej pory, ścigał mnie, a ja jego. On chciał dokończyć swego dzieła, ja sie zemścić. Po 21 latach znów się spotkaliśmy. Spór został zakończony.-pociągnął kilka długich łyków piwa, zjadł jedzenie i powiedział- Musze odpocząć. Możesz później przyjść mi ponownie pomóc z tą nogą, ale to za chwilę...-i odszedł na piętro do swojego pokoju.

Asmena

<Dziewczyna wypiła wolno do końca swoje piwo. Rozmyślała o tym, jak strasznie czuć się musiał półelf przez te wszystkie lata... Po jakimś czasie wzięła opatrunki i poszła do pokoju Feodarona. Zapukała, po czym nie czekając na odpowiedź, weszła.>
To ja...

Cis

|Vincere zszedł zaraz za półelfem na dół. Przechodząc obok płomiennowłosej rzekł:
-Witaj, pani.
|Po czym wyszedł z karczmy. Poszedł do miasta, kupił strzały i łuk dla Feodarona. W drodze powrotnej wszedł do kowala i zakupił piękny, jednoręczny miecz: Elexorien. Był znakomicie wyważony, lekki i ostry jak szczyty Gór Wschodnich. W pobliskim lesie upolował dzika i wrócił do karczmy.|
|Wszedłszy do środka zobaczył schodzącą karczmarkę uśmiechnął się szeroko i podszedł do niej zostawiwszy dzika przy drzwiach.|

Jesiony

-Vincere!
Krzyknoł Jesiony
-Czyżby nie przydał by się wam jeden najemny na wyprawe?

Erewis

-Dziękuje <powiedziała Erewis, całując półelfa w policzek. Erewis wzięła na zaplecze dzika i zaczęła go oprawiać>
-Vincere jak będziesz miał czas przyjdź do mnie! <krzyknęła karczmarka w stronę holu>

Feodaron

-Witaj. Jak tak dalej pójdzie to ta rana nigdy się nie zabliźni-Udo obficie krwawiło. Półelf obwiązał je kilkoma szmatami, teraz przesiąkniętymi krwią-Kiedyś musiałem radzić sobie sam z gorszymi ranami. Nie ma to jak piękna kobieta z bandażami w ręku- próbował sie uśmiechnąć, ale grymas bólu na jego twarzy na to nie pozwolił...

Cis

-Dla ciebie zawsze mam czas. |Powiedział Vincere idąc za karczmarką na zaplecze.|
-Zaraz przyjdę, mości wikingu, a co do wyprawy: chętnie powitamy nowego członka.

Buggluk

Krasnolud nic nie mówiąc, poprawił swój rynsztunek i wyszedł z karczmy.

Erewis

Gdy Vincere przyszedł na zaplecze Erewis spytała>:
-I co z tą strzałką? wiecie już coś konkretnego? Macie zamiar coś zrobić?

Asmena

Zabliźni się, zabliźni <elfka (oblana ładnym rumieńcem) kazała półelfowi usiąść na łóżku, a sama przyklęknęła przed nim i zaczęła opatrywać mu nogę>

Feodaron

Gdy elfka skończyła opatrywać mu nogę, Feodaron wstał.
-Jak mam ci się odwdzięczyć?? Teraz muszę tylko czekać aż się zagoi. Ale to da sie przyśpieszyć-złapał butelkę z wodą w wymówił kilka słów w języku elfów. Polał sobie rękę tą wodą i lekko zmoczył bandaże. To bardzo mi pomoże... Powiedz mi coś osobie. Skąd przybyłaś??

Cis

-Niestety nie wiemy zbyt wiele. Ale mamy zamiar wkrótce wyruszyć, by to zakończyć. Zajmie nam to góra jeden dzień.

Erewis

Cis

|Vincere wyszedł z nią i podszedł do Jasionego.|
- No więc mów. Dlaczego chcesz iść z nami? Masz chronić karczmę.

Asmena

Mieszkałam w wielu miastach, wsiach... Ale najwięcej czasu spędziłam w Peldorze, na zachód stąd. Mieszkałam tam i... <elfka znów oblała się rumieńcem, tym razem był to dość żałosny widok> pracowałam... w pewnej... eee... karczmie... Ale odeszłam stamtąd. A właściwie... uciekłam... przed wyrokiem... zostałam skazana... Na... eee... cóż... ukamienowanie... Sąd nie był wtedy sprawiedliwy <dodała szybko, jakby trochę w popłochu>
<spuściła głowę>

Feodaron

-Hehe, sądy nigdy nią są sprawiedliwe-przysunął się bliżej-jeśli jesteś przy mnie, nic ci nie grozi. Mój ojciec był oficerem króla. Teraz mam spore wpływy na jego ludzi. I jeśli ktoś się zaatakuje, to ta chwile będzie najgorsza w jego życiu-nie wstydź się swojej przeszłości. Każdy ma coś na sumieniu. Nawet ci, w których żyłach płynie szlachetna elficka krew-podszedł do elfki z złapał ja za rękę-Dalej jednak nie wiem, jak odwdzięczyć ci się za pomoc...

Jesiony

-Zawsze się przyda jeden zbrojny więcej. A od ochrony karczmy jest jeszcze moj przyjaciel Nikulas. Więc jak mogę wyryszuć z wami?

Asmena

<Elfka była zdziwiona takim obrotem spraw.>
Ja... <wyjąkała>... ja... Ty wiesz, czym ja zarabiałam na życie...
<Ręka, za którą złapał półelf drżała>
Już się odwdzięczyłeś...

Cis

-Oczywiście. Pomożesz nam bardzo. Jednak pamiętaj. To będzie bardzo niebezpieczna podróż. |Powiedział to i zwrócił się do Erewis:
-Nie potrzebujesz czegoś? Mogę pójść po coś do miasta, upolować jeszcze coś. Powiedz tylko słowo, a będzie spełniona wola twoja. -Rzekł z uśmiechem.

Erewis

-Trzeba coś zrobić ze zwłokami... Wywieziemy je do lasu.
<Ererwis wzięła kilka starych prześcieradeł i zakryła trupy. Potem zaprzęgła konia, wzięła łopatę i czekała na Vincera. Gdy ten pojawił sie ruszyli w stronę lasu>

Cis

|Po drodze do lasu Vincere chciał porozmawiać z karczmarką. Dowiedzieć się o niej czegoś.|
-Powiedz mi proszę coś o sobie. Skąd jesteś? Ile lat masz tę karczmę?

Nikulas

Nikulas podszedł do lady i oparł się o nią. Jako że karczmarki chwilowo nie było, a on był spragniony sam nalał sobie do kufla piwa, które następnie wypił. Stał tak przy ladzie i rozmyślał o swej trudnej przeszłości.

Erewis

<Gdy Erewis i półefl dojechali do karczmy, kobieta podeszła do swojego najmnika.> -Coś zjadłbyś pewnie, mój panie? <Erewis poszła na zaplecze i wyniosła na rożen w kominku dzika, który miał się tyko piec. Potem podała Nikulasowi jajecznicę.>
-Smacznego życzę. Jak tylko będziesz chciał coś to mów śmiało. Nareszcie wszystko wraca do normy... Ale obawiam się, że to nie koniec problemów.

Nikulas

- Dziękuję bardzo!- odpowiedział- Obyś miała rację pani. W karczmach zwykle wiele się dzieje ale tutaj aż zbyt wiele. Może wreszcie nastanie spokój. Póki co ja i mój przyjaciel będziemy ochraniać twą karczmę, choć z tego co wiem wybiera się on z półelfami na polowanie na smoka.- rzekł.

Erewis

-Smoka? Z półelfami?! Domyślam się, że to ta podróż co ma trwać jeden dzień... <powiedziała Erewis z rozgoryczeniem> Cóż.. Dobrze. Na szczęście mój ochroniarz nie jedzie. <Mimo złości karczmarka wymusiła uśmiech do najemnika>

Cis

|Vincere został na zewnątrz i uwolnił konia. Poszedł z nim do stajni, nakarmił go i napoił.
-Ma'ra rocco. -Powiedział do niego w języku elfów. Zaciągnął wóz na podwórze i wrócił do karczmy. Poszedł do swojej kwatery, aby zanieść Feodaronowi wiązowy łuk, który mu kupił w mieście. Gdy wziął łuk i wyszedł ze swego pokoju, zapukał do drzwi półelfa. Nikt nie odpowiedział. Zapukał raz jeszcze i wszedł. Zastał tam Asmenę i Feodarona.|
-Witajcie, przepraszam, że przeszkadzam, nikt nie odpowiadał, więc pomyślałem, że pokój stoi pusty. Feodaronie, przyniosłem ci łuk. |Położył łuk na fotelu i wyszedł z pokoju pośpiesznie zamykając za sobą drzwi. Skierował swe kroki do głównej sali karczmy, gdyż poczuł piękny zapach dobrze przyprawionego, pieczonego dzika.|

Nikulas

-Przyznaje że trochę mi się nudzi siedzenie na tyłku i chętnie poszedłbym z nimi ale w obowiązku który mam zamiar wypełniać zostanę tutaj.- powiedział najemnik.

Erewis

-W sumie... Jeżeli chcesz możesz ruszyć. <Dodała szeptem> bez półelfów i elfów nic tej karczmie nie grozi. <puściła mu oko, po czym dodała> Ach.. i masz tu parę srebrników. Cóż ja wezmę się chyba za sprzątanie...

Cis

|Vincere zszedłszy na dół usiadł przy barze i rzekł do Erewis:
-Czy mogę skosztować dzika? Czuć, że doskonale przyprawiony.

Nikulas

-Poczekam aż Vincere, Feodaron i Jesiony wrócą z wyprawy na smoka, a potem udam się do miasta by zarobić trochę złota.- powiedział Nikulas i poszedł na górę do swojego pokoju.

Erewis

No nie wiem... za długo on sie nie piecze, ale jeżeli chcesz to możesz zjeść jajecznicę... A ja muszę wziął się za robotę... trzeba chleb zrobić.. i po piwo do miasta jechać, miód sprawdzić, kurom ziarno dać, i jeszcze ta krowa.. Muszę ją sprzedać... <Erewis zamyśliła sie o tym jak podzielić swoją pracę>

Cis

-Dam kurom ziarno, pojadę do miasta sprzedać krowę i za to kupię piwo. A ty upieczesz chleb. Jak wrócę, zjemy razem dobrze wypieczonego dzika. Może być? |Powiedział Vincere patrząc na Erewis i uśmiechając się do niej przyjaźnie.|

Feodaron

Feodaron pocałował elfkę w usta po czym rzekł:
-Niedługo wyjeżdżamy. Nie wiadomo czy wrócę...-i opuścił wzrok-wybacz, ale muszę wyjść-wyszedł z pokoju i zostawił Asmene samą.

Erewis

-Tak.. Możemy tak zrobić... Szybko do mnie wracaj! <Erewis odwzajemniła uśmiech i poszła piec chleb>

Cis

|Vincere dał kurom ziarno, wziął krowę i przywiązał ją do wozu. Następnie okulbaczył konia, przywiązał do niego wóz i ruszył do miasta.|

Feodaron

Schodzą na dół zobaczył zamykające się drzwi.
-Zaczekaj!!!!!!-krzyknął i pobiegł za Vincere.

Cis

|Gdy wszedł z powrotem do karczmy turlał przed sobą beczkę piwa.|
-Gdzie mam ją postawić? |Zwrócił się do Erewis piekącej chleb na zapleczu.|

Erewis

-Połóż to tu <krzyknęła Erewis z zaplecza, gdy wyrabiała mąkę na chleb> Bardzo ci dziękuję... <Vincere odłożył beczkę> A mam pytanie... na prawdę musisz iść na tą wyprawę? <spytała smutno karczmarka.>

Cis

-Niestety... Muszę iść. Muszę zakończyć z bratem to, co się dzieje. Nie mam wyjścia. Ale obiecuję ci, że wrócę. |Powiedział obejmując ciepło karczmarkę. Poszedł po drugą beczkę i gdy postawił ją na miejscu. Znowu przytulił Erewis.|
-Nie bój się o mnie. Wrócę do ciebie i będziemy wolni. Będziemy żyć razem w spokoju. I zabiorę cię do Aldashire. Poznasz Elfi Ród. Moją matkę. A ja będę cię kochał...

Asmena

Feodaron

Feodaron wrócił do karczmy. Podszedł do Vincere i Erewis. Wyją dwa woreczki z pieniędzmi i podał jeden półelfowi, jeden kobiecie.
-Erewis, to za szkody wyrządzone przeze mnie i Deceprima. Vincere, to za łuk.
Skierował się na górę. Wszedł do pokoju i zastał śpiącą w jego łóżku piękną, rudowłosą elfkę. Nie budząc jej, ściągnął buty, płaszcz i położył się obok niej...

Asmena

Feodaron

Feodaron także zbudził sie po chwili i zauważył siedzącą na łóżku kobietę. Przytulił ja i szepnął do ucha:
-Co cię trapi? Widzę, że jesteś czymś zmartwiona...

Asmena

Ja... wiem, że musisz jechać... nie chcę tego... chcę, żebyś... został...
<Jej głos przyciszył się.>
Wiem, że musisz... Więc tylko proszę... Wróć... Cały i zdrowy...
<Wtuliła się w mężczyznę.>
Wróć...

Cis

|Przyjął złoto od Feodarona.|
-Dziękuję. -Odrzekł.
|Jednak półelf był już na schodach wiodących na piętro. Vincere pocałował Erewis i powiedział:
-Upiekłaś już dwanaście bochenków. Wystarczy. Czekam na ciebie na górze.
|Wszedłszy do pokoju rozebrał się i umył. "Muszę poprosić ją o konia. Inaczej nie dotrzymam towarzyszom kroku. Na targu są same chude i słabe szkapy, a koń Erewis jest duży i silny. Będę się o niego troszczył." -Pomyślał i usiadł w fotelu nadal rozmyślając i czekając na ukochaną.|

Erewis

<Erewis umyła ręcę , rozejrzała się po karczmie, czy jest ktoś kto potrzebuje trunku lub jedzienia gdy stwierdziła, że jest pusto poszła do Vincera. Widziała ukochaneo na fotelu. Uklękła przy nim i położyła głowę na jego kolanach.>
-Cóż cię trapi...?

Feodaron

-Nie martw się dam sobie radę-pocałował ją w policzek-Będą mi towarzyszyć Vincere i Jesiony. Dwaj półelfowie i wiking dadzą sobie rade. Nie martw się o mnie. A poza tym, bez nas karczma będzie bezpieczniejsza... A teraz śpij....