Karczma Łuczników

Cis

-Skoro wszyscy gotowi, to ruszamy.
|Wsiadł na konia, zaczekał, aż wsiądzie reszta i pojechali. Mijali domy rzemieślników i handlarzy pobudowane z czerwonej cegły i wypalanej gliny. Gdy przejechali już bogatszą dzielnicę, musieli przeprawić się przez straże przy północnej bramie miasta.|
-Asmeno, Feodaronie, załóżcie kaptur. Oni nie przepadają za ostrouchymi.
|Ledwo ukryli swe spiczaste uszy, jeden ze strażników podszedł do nich z halabardą w ręku.|
-Dokąd to?
-Na północ.
-A gdzie inaczej przez północną bramę, hę?
-Gdziekolwiek.
-Ta droga prowadzi na północ, więc podążać nią macie. I nie zbaczać z drogi, aż do Garjs!
-Tak też uczynimy.
-Jeszcze przeszukam wasze bagaże...
-Nie.
-Nie?!
-Nie.
-Jak to nie?!
-Harald! Zajmij się państwem! Przeszukaj ich.
-Nie możecie tego zrobić.
-Daj spokój, ostrouchy. Słyszę, że jesteś z północnych lasów. Nie masz w głosie ani kawałka ludzkiej nuty. Brać ich!
-Skoro tak sprawę stawiacie...
|Vincere błyskawicznie odrzucił płaszcz i wyjął strzałę. Nałożył ją na cięciwę i powalił nią Haralda. Nieuprzejmemu strażnikowi przyłożył podeszwę do twarzy i krzyknął do towarzyszy:
-Jedźcie! Szybko! Do lasu!

Feodaron

Feodaron nie posłuchał towarzysza, tylko wyciągnął miecz.
-Cała zabawa tylko dla ciebie?? Nie pozwolę na to-rzekł z łobuzerskim uśmieszkiem i zagwizdał przeciągle-Slenih-mrugnął, a strażnik zamknął oczy...

Erewis

<Erewis wyciągnęła swoją kuszę. Kobieta nie lubiła przemocy, więc tylko postrzeliła mężczyzn w nogi tak, że nie mogli sie poruszać.>
-Co teraz zrobimy? <mówiła gdy mężczyźni zwijali się z bólu, ale potyczka trwała dalej...>

Feodaron

-Jedźmy!!!-krzyknął Feodaron i wbił pięty w boki Mebula, który ruszył galopem. Reszta jeźdźców poszła w jego ślad. Gdy znaleźli się w bezpiecznej odległości od miasta, znad lasu wyleciał smok. Feodaron zszedł z konia i wdrapał się na grzbiet smoka
-Będę was ochraniał, gdyby nas ścigano-powiedział i jego smok wzleciał wysoko. Dla kogoś z dołu mógłby się wydawać krążącym ptakiem.

Cis

|Vincere przywiązał konia Feodarona do swego i ruszyli. Jechali wystarczająco szybko, aby zgubić ewentualny pościg, ale nie na tyle, by zajechać konie. Po około dwóch stajach pozwolili koniom zwolnić. Jechali dalej, ale już prędkością raczej spacerową, tak, by konie odpoczęły.|
-Mówiłem: uciekajcie. Erewis, Asmeno, mogłyście zostać ranne. Co byśmy wtedy zrobili? Nie ucieklibyśmy, bo gdybyście ni mogły prowadzić koni, jechałyby one bardzo wolno. Poza tym czas na opatrzenie ran... Następnym razem uciekajcie.

Asmena

Vincere! Traktujesz nas, jak zwykłe pałacowe damulki! Nie zapominaj o tym, że Erewis prowadziła karczmę, w której zawsze są jakieś bójki, a ja... no cóż... zostałam wychowana przez ulicę!
<Elfka uśmiechnęła się szeroko i odrzuciła do tyłu burzę czerwonych włosów.>

Cis

-Wiem, ale obowiązkiem moim i Feodarona jest Was bronić, a trudno temu podołać na polu bitwy. Nie traktuje Was jak pałacowe damulki, ale staram sie dbać i chronić Was.

Asmena

Wiem, wiem <elfka ponownie się uśmiechnęła>

Cis

|Vincere wstrzymał konia. Zaczynało się ściemniać, więc postanowił rozbić obóz.|
Możemy sie tutaj zatrzymać na noc. Przez gęste gałęzie nad nami dym sie rozproszy, a i nie napada zbytnio. Jest trochę suchych badyli i grubych gałęzi. I mech. |Tu półelf sie uśmiechnął.| -Zostajemy?

Asmena

Zostajemy! <Rzekła elfka wyskakując z siodła tuż na mech, o którym mówił Vincere. Przywiązała konia do najbliższego drzewa, sprawdziła węzeł, po czym usiadła na mchu.>
Trzeba by zebrać drewno... <Powiedziała patrząc wymownie na półelfa.>

Cis

-Właśnie miałem się po nie wybrać. |Odrzekł Vincere z uśmiechem.| -Możecie w tym czasie poszukać jakiejś dość dużej nory i piasku? Mogą się później przydać.

Asmena

<Elfka spojrzała ze zdziwieniem na półelfa.> Nora z piaskiem?...

Cis

|Vincere uśmiechnął się szeroko.| -Tak. Nora i jakiś piach. Musi być go troszkę... Ewentualnie jakiś strumień. Zaraz wracam. Feodaron tez chyba doleci na noc?

Feodaron

Smok wraz z jeźdźcem wylądował na ziemi. Miecz Feodarona pokrywała krew.
-Już nas nie będą ścigać-szedł ze smoka-Vincere, pomogę ci przynieść drewno. Cortal, odpocznij, należy ci się-smok w odpowiedzi warknął cicho, położył się, oparł głowę o ziemie i wbił w wzrok w Asmenę i Erewis.

Cis

-Nie trzeba. Dzięki za pozbycie się pościgu. Poszukaj lepiej nory i piachu.

Asmena

Eee... <Asmena widząc utkwiony w niej wzrok smoka, zmieszała się.> Feodaronie... Ja... Ja pójdę z Wami po to drewno!
<Po czym gwałtownie wstała i oparła się o najbliższe drzewo tyłem do smoka.>

Feodaron

-Zostań proszę, tu będziesz o wile bezpieczniejsza. Nie znam nikogo, kto odważyłby się zaatakować obóz strzeżony przez smoka. Vincere po co ci nora i piach? Ja chyba będę musiał zapolować. Musimy oszczędzać zapasy-ściągnął łuk z pleców-Cortal, zaopiekuj się naszymi paniami.
-Jak sobie życzysz-zawarczał smok.

Asmena

Cis

-Dobrze więc Feodaronie. Ty przynieś drewno, a ja poszukam nory i piachu. |Rzekł Vincere śmiejąc się. Nie ufamy sobie jeszcze. Ale to sie wkrótce zmieni... |Jego głos przycichł gdy znikał za krzakami.|

Feodaron

Feodaron odłożył łuk.
-Cortal, proszę cię, zapoluj. Potrzebujemy mięsa. Sam również powinieneś coś zjeść-smok bez słowa odwrócił się w zniknął nad lasem. Feodaron zniknął w gąszczu, po to, by po 20 minutach wrócić z naręczem drewna. Ułożył ognisko, resztę drewna położył z boku. Rozpalił ogień i czekał na Cortala.Podszedł do Asmeny i usiadł przy niej.
-Czemu boisz się Cortala? Teraz tworzymy jedno i możesz sie go obawiać tak bardzo jak mnie, czyli wogóle.

Cis

|Vincere również wrócił do ogniska i podszedł do przyjaciół.|
-Jutro powinniśmy dotrzeć do Kaldaharu. Nie musimy, ale myślę, że zdążymy przed zmierzchem rozbić obóz po drugiej stronie góry.

Feodaron

Znad drzew wyłonił sie smok. W szponach trzymał młodego jelenia.Feodaron podszedł do niego i wziął zwierzę.
-Dziękuję ci-powiedział do przyjaciela, po czym zaczął ćwiartować mięso. Nabił je na patyk i powiesił nad ogniskiem.
-Wydaje mi sie że bez problemów dotrzemy do tej góry. Nie mamy się czego obawiać-rzekł do towarzyszy.
Gdy mięso się upiekło, rozdał je każdemu. Szybko zajął swoją porcją. Gdy skończył, wyciągnął bukłak i pociągnął kilka łyków.
-Pierwszy obejmę wartę-powiedział naciągnął kaptur. Usiadł oparty o bok Cortala.

Asmena

Cis

|Vincere usiadł obok Erewis kończąc swoją porcję mięsa.|
-Feodaronie, obudź mnie za trzy godziny. Zmienimy się.

Erewis

Cis

|Po trzech godzinach nastąpiła zmiana warty. Feodaron szybko zasnął, a Vincere wdrapał się na pobliską daglezję i wypatrywał obozów nieprzyjaciela. Zauważył jedno nikłe światełko ogniska palącego sie koło stai na północ. Ale na południu... To, co zobaczył zaszokowało go. Na połowie długości horyzontu migały pochodnie poruszające się pod koronami drzew. Zszedł z drzewa i obudził Feodarona.|
-Musimy jak najszybciej wyruszyć. Będziemy mieli kłopoty, jeśli tu zostaniemy. Na północy widziałem jakieś ognisko. Możemy pomóc ludziom, których z pewnością złapią idący du żołnierze. I jak najszybciej musimy dostać sie do Aldashire. Obudź delikatnie nasze panie, a ja zajmę się obozem.
|Vincere zagasił ognisko piachem i wrzucił niedopalone drewno razem z mięsem do strumienia nieopodal. Rozkopał resztki popiołu, spakował wszystkich, przytwierdził bagaże do koni. Odwiązał je i podprowadził do zaspanych jeszcze kobiet.|
-Wskakujcie. Musimy ruszać. Przed świtem musimy dotrzeć do podnóża Kaldaharu. Ora-rocco lintë!

Feodaron

-Asmeno wskakuj na konia-elfka zręcznie wskoczyła na grzbiet jego wierzchowca. Sam Feodaron wdrapał się na grzbiet Cortala.
-Będziemy was osłaniać z góry, jedźcie jak najszybciej-Cortal warknął cicho i z całej siły odbił się od ziemi rozdrapując ją swymi potężnymi szponami. Wkrótce był już wysoko.

Cis

|Reszta drużyny pojechała w kierunku ogniska. Gałęzie cięły im twarze, a pęd powietrza zapierał dech. Gdy byli już przy ogniu ujrzeli jedną tylko postać.|
-Witaj, nieznajomy! |Krzyknął Vincere.|

Leśny Doktor Endugu

Nagle z mrocznych krzaków.. ledwo oświetlonych przez przygasające ognisko.. wyskoczył wilk.. w jego oczach widać było że nie chce tu nieznajomych.. tylko kilka kroków dzieliło go od obcych mu ludzi... już prawie zatopił kły w ramieniu Vincera gdy nagle postać sprzed ogniska krzyknęła:

-Rakaniszu.. spokój.- wilk w jednej chwili znalazł się przy jego boku- Wybaczcie mi jego zachowanie- zwrócił się do grupy wędrowców

Cis

-Piekielnie szybka ta bestia. Nawet nie zdążyłbym się odsunąć. Kim jesteś?

Erewis

-Co tu tu robisz?<spytała Erewis zsiadając z konia nieznajomego. Popatrzyła ciekawie na wilka, ale obawiając sie zwierząt "uciekła" wzrokiem na znajomego i czekała na odpowiedź.>

Asmena

Jaki piękny wilk! <Asmena zręcznie zeskoczyła z grzbietu wierzchowca i przykucnęła tuż przed wilkiem, wpatrując się w jego oczy.>

Leśny Doktor Endugu

Wilk wpatrywał się w oczy Asmeny równie uporczywie jak ona w jego. Nieznajomy przysunął się do wędrowców i teraz w blasku jego pochodni dojrzeć mogli ogromne barki, liczne blizny i ogromny tatuaż w kształcie niedźwiedziej łapy na jego rosłej klatce.

-Nazywam się.. Nazywam się Endugu- odparł niepewnie nieznajomy i wskazał im miejsce przy ognisku aby usiedli i wypoczęli.

Asmena

<Asmena przywiązała konia do drzewa, po czym usiadła przy ognisku naprzeciwko wilka. Ciągle patrzyła mu w oczy.>

Kim jesteś? <spytała elfka nieznajomego> Imię niewiele mi mówi...

Leśny Doktor Endugu

Endugu podał nieznajomej misę z wodą.. bystro spojrzał w piękne oczy elfki jednak nie odpowiedział jej nic.. może lata spędzone w dziczy zgasiły w nim ufność do innych.. tego nikt z towarzyszy nie wiedział.. siedzieli w ciszy.. mąciły ją jedynie szum drzew i ciche parskanie koni

-Śpijcie- wskazał nieznjomym miejsca do spania- jest późno a wy jesteście zmęczeni podróżą- wędrowcy położyli się jednak nie znając dobrze tego wielkiego typa nie mogli usnąć.. on z kolei udał się na pobliskie wzgórze pilnując aby nic nie zakłóciło snu nowo poznanych osobników.

co kryje się pod tą skórą pokrytą bliznami.. nikt tego nie wiedział.. wkrótce jednak wszyscy usnęli a on wciąż czuwał

Erewis

<Erewis przebudził się i po cichu powiedziała do Vincera> Jak myślisz, kim on jest? Obawiam się go trochę. Myślisz, że jesteśmy bezpieczni? <Karczmarka czekała aż półelf się obudzi i odpowie jej>

Asmena

<Elfka mimo strachu, zasnęła szybciej niż inni. Jednak już po jakiejś godzinie zaczęła tarzać się po ziemii we śnie. Po krótszym czasie do tej szamotaniny doszły ciche jęki.> Kamienie... kamień... nie rzucajcie... proszę...

Cis

|Vincere nie spał, myślał, co odpowiedzieć.|
-Jeszcze nie. Powinniśmy już ruszać. Za nami są ludzie z pochodniami. Wogóle nie powinniśmy leżeć. Wstanę i porozmawiam z nim. Może zna krótszą drogę do Aldashire.
|Po tych słowach Vincere wstał i poszedł do Endugu.|
-Musimy jechać. Idą za nami ludzie. Szukają, bo broniliśmy się, kiedy nie chciano nas wypuścić z miasta. Tobie też grozi niebezpieczeństwo. Myślę, że powinieneś ruszyć z nami. Jedziemy do Aldashire.

Leśny Doktor Endugu

Wczesnym rankiem obudził ich zapach pieczonego mięsiwa.. Pierwsza wstała Asmena. Endugu pszysiadł na chwilę obok niej podając jej małą misę

- Miałaś bardzo niespokojną noc, wypij to.. powinno Ci to pomóc.-powiedział patrząc głeboko w jej oczy, po czym wstał i począł ćwiartować dzika, którego zapach wcześniej rozbudził już resztę towarzyszy.

Asmena

<Elfka przez chwilę się wahała, jednak w końcu wypiła dziwną miksturę.>
Co masz na myśli? Co się działo w nocy? <Spytała dziwnego towarzysza.>

Leśny Doktor Endugu

Endugu przysiadł znów przy elfce tak jak wcześniej.
-Majaczyłaś przez sen.. mówiłaś coś o kamieniach i aby nie rzucać.. szamotałaś się przy tym okropnie- wyciągnął ku niej swą wielką rękę.. rozszerzyły jej się źrenice.. lekko musnął jej czoło- Nie jest rozpalone- wtedy ujrzał jej uszy- jesteś Elfem- źrenice mu się rozszerzyły.. odsunął się nagle jakby coś sobie przypominając..

Asmena

Kamienie? Na Erevana... <wyszeptała zdziwiona>

Co jest? <cicho krzyknęła widząc jego reakcję na widok jej uszu.> Nie lubisz elfów?

Leśny Doktor Endugu

Spojrzał na nią jakby nie wierząc w to co powiedziała.
-Nie.. ja tylko.. sam nie wiem- spojrzał na nią bystro lecz z pewnym niepokojem w oczach- Czy wiesz co znaczą twe sny? - szybko zmienił temat

Cis

|Vincere zeskoczył z drzewa tuż obok Endugu i Asmeny strącając przy tym igły z daglezji. Ręce miał w żywicy. Wydawał sie przestraszony.|
-Uciekajcie! Na konie! Są już tuz tuż. Endugu, my ich lekko spowolnimy.

Leśny Doktor Endugu

- Nie.. zaczekajcie- powiedział spokojnie Endugu i zatrzymał Asmenę wspinającą się na konia. Położył swe ręce na ziemii i kazał towarzyszom zbliżyć się do niego wraz z końmi i wszystkim co nogłoby wskazywać na ich obecność tutaj. Towarzysze, choć niepewni, zrobili to, a on jeszcze mocniej przycisnął ręce do ziemii. Nagle drzewa wokół nich poczęły się zrastać, jakby w jedno wielkie.. przez pewien czas otaczała ich ciemność.. wokoło było słychać głosy ludzi ścigających ich od dłuższego czasu.. nagle coś się zmieniło.. ziemia się zatrząsła, a oni usłyszeli odgłosy walki.. Erewis przycisnęła głowę do ramienia Vincera.. po chwili gałęzie opadły a oni ujrzeli ludzi spętanych wielkimi gałęźmi.. wplecionych w konary drzew..
- Już po wszystkim, na razie nie musicie się ich bać- powiedział ze spokojem Endugu

Cis

-Nie możemy ich tak zostawić. Trzeba coś wymyślić. Poza tym musimy ruszać. Powinniśmy być już godzinę w drodze.

Leśny Doktor Endugu

-Wspomniałeś, że wędrujecie do Aldashire. Co to za miejsce?

Feodaron

Na lasem rozległ się ogłuszający ryk. Nagle korony drzew ugięły sie pod ciężarem wielkiego gada. Smok wraz z jeźdźcem wylądowali na polanie. Feodaron popatrzył na ludzi uwięzionych przez drzewa, a potem razem ze smokiem uśmiechnęli się. Pólelf zsiadł ze smoka i podbiegł do Asmeny.
-Nic cię się nie stało??-dziewczyna pokręciła głową-Całe szczęście!!-powiedział Feodaron i pocałował ja. Po chwili odwrócił wzrok od elfki i popatrzył na nieznajomego-Kim jesteś??-zapytał go.

Cis

-Aldashire to Wielki Las. Las Elfów i Półelfów. Nasz Dom. Nie byłeś tam nigdy? |Rzekł półelf z lekką nuta tęsknoty.|

Leśny Doktor Endugu

- Ja.. nie pamiętam.. Las Elfów? Półelfów? jak tam jest?

Cis

-Pięknie. |Powiedział Vincere z uśmiechem.|
-Jeśli nie masz nic przeciwko, możesz udać się z nami.

Feodaron

-Wspaniale jak nigdzie indziej. Niesamowite zwierzęta, ogromne drzewa.. Te tutaj to małe krzaczki w porównaniu z tamtymi. Wspaniałe miasta elfów... Niesamowite miejsce. Spędziłem tam 46 lat, choć jestem podróżnikiem i z przyjemnością tam wrócę. Ale nie czas na rozmyślania-popatrzyła się na żołnierzy uwięzionych w drzewach. Stanął przy Cortalu-Slethun on welden-Powiedzieli równocześnie. Głowy żołnierzy opadły im na ramiona-Uwolnijcie ich. Musimy opuścić las. To nie jedyni żołnierze, którzy nas gonią. Nie wiem dlaczego ich tylu. Wydaje mi sie, że to nie tylko za tych strażników. Jeśli będziemy musieli stanąc do walki to na otwartym polu. Cortal ma za mało miejsca w lesie-powiedział po czym wszedł na konia.
-Będę leciał zaraz nad wami-powiedział smok. Półelf skinął głową z aprobatą.
-Ruszajmy.

Cis

-Tak, ruszajmy. Straciliśmy już i tak zbyt dużo czasu.

Leśny Doktor Endugu

-Byłoby mi bardzo miło, ale czy twoi towarzysze nie będą mieli nic przeciwko?

Spojrzał na Asmenę, a później na swojego wilka

-Czy Rakaniszu będzie mógł podróżować z nami? Nie zostawię go tutaj,a on nie zostawi mnie.

Feodaron

-W Aldashire każde zwierze będzie mile widziane. Czy sie zgodzimy?? Ja cię nie znam, przedstaw się. I czy dotrzymasz nam kroku?? Wszyscy jesteśmy konno.

Cis

-Myślę, że przyda się jeszcze jeden członek drużyny. A Rakaniszu... Myślę, że będzie świetnym kompanem. Tym bardziej, że nie chciałbym mieć go za wroga. |Powiedział z uśmiechem.|

Feodaron

-Nie marnujmy czasu. Jedźmy-wbił piety w boki konia. Cortal odbił się od ziemi i leciał kilka metrów nad nimi. Po chwili rzekł do swej ukochanej-Co cię trapi?? Potrafię wyczuć gdy ktoś się boi. Martwimy się z Cortalem o ciebie.

Leśny Doktor Endugu

-Myślę że dotrzymam wam kroku. Jak już mówiłem, jestem Endugu.. tak mnie przynajmniej nazywają zwierzęta.. jestem dla nich lekarzem i opiekunem.. lub jak Wy to nazywacie- Druidem. Prowadźcie, pobiegnę za wami. - odpowiedział i zniknął w krzakach- Nie lękajcie się- dorzucił po chwili po czym z krzaków dojrzeć można było jasny blask

Cis

-Ciekawy mężczyzna... Żyje w środku lasu... Zna tylko zwierzęta... Nie ufam mu do końca. Ale widzę, że nie jest złym półelfem. |Uśmiechnął się do jadącej obok Erewis.| -Co o nim myślisz?

Asmena

<Asmena posmutniała. Zaciekawiło ją zachowanie dziwnego druida, chciała z nim porozmawiać. Westchnęła, usiadła wygodniej na siodle i zaczęła nucić.

Dopiero po jakiejś chwili odpowiedziała Feodaronowi.>
Sama nie wiem. Endugu twierdzi, że coś mi się śniło... Ja jednak nic nie pamiętam...