Karczma Łuczników

Erewis

-Ja jestem stąd.. A karczma jest po moich rodzicach. Zmarli... Przez napad rabunkowy roków. Ale ostatnio ich tu nie ma już. I mam 25 lat. Karczma jest moja od śmierci rodziców, czyli już 8 lat... Byłam bardzo młoda, gdy musiałam zając sie "interesem". Brat jest ciągle przy mnie. A ty skąd jesteś? U nasz rzadko pojawiają sie elfowie... A teraz jakaś plaga <Karczmarka uśmiechneła się, czekając na odpowiedź>

Cis

-Przykro mi z powodu twoich rodziców... Ja straciłem ojca. Był człowiekiem, wojownikiem; był porywczy i pewnego razu porwał sie na silniejszego od siebie. Jego zabójca był magiem. A wojownik w starciu z dobrym magiem nie ma szans... Mama jest elfką, więc jest długowieczna, jak reszta jej rodu. Ma 169 lat. W przeliczeniu na wiek ludzki jest to około 50 lat. Ja tej długowieczności nie odziedziczyłem. Całe życie przeżyłem w Aldashire- lesie elfów, gdzie ludzie nie mają wstępu. Wiele się nauczyłem. Elfowie uczyli mnie strzelać z łuku, walczyć mieczami. Wyuczyli mnie sztuki przetrwania i polowania. Zawdzięczam im bardzo wiele. Wracając do ciebie... Musiałaś czuć sie okropnie przez te 8 lat... Jak dawałaś sobie radę?

Erewis

-Wiele zawdzięczam bratu.. Tu zawsze sie dużo dzieje. Musiałam więc być twarda i zająć sie tym co robię najlepiej. Więc pracowałam... Skupiłam sie tylko na pracy. nie zawsze było łatwo... Najgorzej jak nie było klientów, a Minos wychodził na jakieś bijatyki lub po to tylko, żeby czegoś się napić. On jest jednak artystą. Jak tu się znalazłeś? W krainie efów musi być cudownie...

Cis

-Miałaś więc ciężkie życie. Kiedyś... Gdy skończy się ten cały bałagan, zabiorę Cię do krainy elfów. Zobaczysz, jak wielkie drzewa rosną w Aldashire, poczujesz na prawdę świeże powietrze, zobaczysz zwierzęta, które się nas nie boją, bo w Lesie Elfów nie je się mięsa. Je się tylko owoce i jaja. Będziesz jadła najsłodsze owoce.
Odnalazłem tutaj to, czego szukałem, a nawet dużo więcej. |Popatrzył na twarz kobiety.| Kiedyś Cię stąd zabiorę. Zobaczysz, jak to jest być w elfiej rodzinie. |Objął ją.|

Erewis

-Nie wiem czy łatwo będzie mnie stąd zabrać... Mimo wszystko kocham moją karczmę. Ale jednak Ciebie bardziej. Dojeżdżamy. <Erewis zsiadła z wozu i stanęła nad dołem.>
-Musimy tu wrzucić wszystkich i odprawić jakiś pogrzeb. Mimo wszystko to też byli ludzie...

Cis

|Vincere wrzucił wszystkie ciała do dołu i przysypał je piachem.|
-Możesz już chyba odprawić pogrzeb... Przepraszam, ale nie znam sie na tym. Nie wiem, co robić...

Erewis

<Erewis z zakłopotaniem odparła>
-Ja też nie wiem... Jestem ateistką. <po chwili namysłu> Powiem o nich coś.. Byliście świetnymi wojownikami, walczyliście o to w co wierzyliście. Poświęciliście temu życie, więc niech wiec wasz bóg przyjmie wasze... ee.. dusze do raju. <po tych słowach karczmarka naznaczyła okrąg na piachu.> Kiedyś dam tu jakąś tabliczkę... Możemy jechać

Cis

-Dobrze więc. Jedźmy. Wiem, że kochasz tę karczmę. Jeśli nie chcesz, możemy zostać tutaj, jednak mam nadzieję, że w Aldashire, pośród Elfów, odnalazłabyś spokój.